ALEKSANDRA KRASNODĘBSKA

Lalki Reborn są bardzo realistycznymi lalkami kolekcjonerskimi, imitującymi noworodka. Dzięki odtworzeniu najdrobniejszych detali, są do złudzenia podobne w dotyku, kolorystyce, zapachu, czy temperaturze. Początkowo pojawiły się w latach 90 w Stanach Zjednoczonych, jednak z czasem zyskiwały coraz większą popularność, aż ta tendencja dotarła również do Polski. Wciąż nie jest to ogólnie znany fenomen, jednak z każdym rokiem syntetycznych dzieci przybywa i rośnie też grono ich miłośników. W mojej pracy zjawisko to potraktowane jest krytycznie i przedstawione raczej jako problem społeczny. Obiekty te przestają mieć charakter zabawki a stają się surogatami prawdziwego potomstwa. Co ciekawe, zjawisko to, choć coraz bliższe dystopijnej wizji przyszłości, spotyka się z niemal całkowitą akceptacją społeczną. Według badań, jedynie 10% przepytywanych osób uważa syntetyczne dzieci za coś nieprawidłowego, dla reszty są “rozczulające”. Wcielając się w artystkę reborn zdałam sobie sprawę jak silnym narzędziem jest ta lalka. Jest współczesnym golemem. Tworzymy ją dla własnych potrzeb - jest naczyniem emocjonalnym w urzekającym opakowaniu. Pokładamy w niej najczulsze uczucia, pozornie zaspakajając własne instynkty. Jednak gdy nie zachowamy dystansu, może się to dla nas fatalnie skończyć. Podobnie mit o golemie kończy się dla człowieka katastrofą.